nawet kiedy

oddychać przestanę

zakopią mnie 

spalą rozrzucą ptakom
nawet wtedy

w przyrodzie zostaną

moje myśli nieubłagane

twoje słowa

co stały się moją skałą

kiedy rozjadą się już do swoich domów
i moje ramię
podejrzanie zbyt blisko twojego

nie mam odwagi
a może nie mam serca
ubierać jęku w słowa

zamiast krzyczeć
opuszczam głowę

otwieram szeroko oczy

i milczę
nie swoim głosem

głębiej

poznaję twoje ciało
uczę się go palcami

wargami

smakuję twoją skórę
dreszczem
gdy stracę już wszystkie zmysły

poznaję cię

na wylot

mogę
godzinami patrzeć
wyłącznie na twoja rękę

ta ręka mnie trzyma
gdy tonę

ta ręka wyobrażona
wspólnota

zamyka mnie w swojej dłoni
na świat

trzeba mieć otwarte ciało
żeby łaknąć
wiedzy
i
poznania

czytać w  ciele
nie bić się z nim
nie zapędzać się
nie zacietrzewić
gdy się ścierają (p)oglądy naskórki
gdy burzy się krew

nie tkwić
niespełna ciała
niespełna mnie

pierwsza lekcja tęsknoty

z uśmiechem na twarzy
i ze spuszczonym wzrokiem

pierwsze spojrzenia w bok

pierwsze sprawdzanie
czy w lustrze jeszcze widać moje odbicie

pierwsze dość
pierwsze wmawianie
i wymawinie
pierwsze z pierwsze bez
pierwsze czego ty pragniesz

pierwsze spokoje
dziwnie niepokojące

pierwsze znowu kolejne
pierwsze tak jak poprzednio
wschody zachody zakłopotania
pierwsze widzenia naprawdę

pierwsza lekcja tęsknoty
ostatnia pierwsza